نوشته و ویرایش شده توسط مجله ی دریای تکنولوژی
پشهها طبق معمولً به بو، تنفس و پوست انسانها عکس العمل نشان خواهند داد؛ برای مثال پوست بدن همانند نشانهای نئونی عمل میکند و پشهها آن را سیگنالی برای طعمه خود میبینند. مطالعه جدیدی مشخص می کند حشرات از حسگرهای مادونقرمز شاخکهایشان برای شناسایی طعمه منفعت میبرند.
پشهها عمدتاً ناقل بیماریهای مختلفی می باشند؛ در فصل تابستان جاری کشورهای مختلفی با اتفاق پشه آئدس روبه رو شدند که بیماریهایی همانند تب دنگی، تب زرد، ویروس زیکا و مالاریا نتیجه گزش نیش همین پشهها می باشند.
شناسایی انسان توسط پشهها با حسگرهای مادونقرمز
به گزارش ساینسالرت، محققان دانشگاه کالیفرنیا (UCSB) به این نوشته پی بردهاند که حشرات از حسگرهای مادونقرمز و نشانههای فرد دیگر همانند کربندیاکسید (CO2) بازدم برای تعیین محل فرود خود روی بدن و نیشزدن منفعت گیری میکنند.
«نیکولاس دِبووبیِن»، زیستشناس مولکولی دانشگاه کالیفرنیا، میگوید پشه آئدس قوت بالایی در یافتن طعمه دارد. او توضیح میدهد که این پشهها حس بویایی قدرتمندی دارند و در شرایط نامتعادل همانند وزش باد شدید هم میتوانند طعمه خود را کامل تشخیص دهند. از طرفی، منفعت گیری از حسگرهای مادونقرمز پشهها را از یافتن قطعی سوژه مدنظرشان یقین میکند.
ازآنجاییکه فقط پشههای ماده خون انسان را میمکند، دانشمندان ۸۰ پشه ماده را یک الی سه هفته در قفسهایی نگهداری کردند تا عکس العمل آنها را به صفحات گوناگون ترمودینامیکی (با دمای ۳۴ درجه معادل دمای پوست بدن و دمای ۲۹.۵ درجه معادل دمای محیط در تابستان)، غلظت کربندیاکسید بدن و بوی انسان بازدید کنند. این چنین نحوه جستجوی پشهها برای طعمه را زیر ذرهبین قرار دادند.
آنها به نتیجه رسیدند که هنگامی فقط یکی از نشانههای نامبرده در معرض دید این حشرات قرار گرفت، چندان واکنشی به سوژه نشان ندادند. اما با اضافه شدن پرتوهای مادونقرمز در کنار کربندیاکسید و بو، تمایل آنها برای یافتن طعمه دوبرابر شد. «کریگ مونتل»، نوروبیولوژیست دانشگاه کالیفرنیا، میگوید هیچ نشانهای بهتنهایی نمیتواند پشهها را تحریک به جستجو کند و ترکیبی از این عوامل است که این موجودات را به نیشزدن وامیدارد.
از طرفی، وقتی که ژن پروتئین حساس به دما، TRPA1، از شاخکهای پشهها حذف شد، آنها نمیتوانستند اشعههای مادونقرمز را تشخیص بدهند. این قضیه مشخص می کند ژن درون حسگرها نیز نقش مهمی در یافتن سوژه ایفا میکند.
با این تفاسیر، میتوان او گفت پوشیدن لباسهای آستینبلند راه مناسبی برای جلوگیری از ردیابی شدن با حسگرهای مادونقرمز پشهها و جلب دقت آنها است. نیکولاس دبیوبین با پافشاری بر خطر پشهها برای سلامتی انسان، اظهار میکند که این پژوهش در یافتن و گسترش راه حلهای تازه کنترل بیماریهای ایجادشده توسط پشهها به دانشمندان پشتیبانی میکند.
نتیجه پژوهش حاضر در ژورنال نیچر انتشار شده است.
دسته بندی مطالب
مقالات کسب وکار