قدیمی ترین جت های نظامی آمریکا تا این مدت فعال هستند_دریای تکنولوژی

آیا تا به حال از خود پرسیده اید که چرا برخی از جت های نظامی زیاد تر از سایرین دوام می آورند؟ علت این که برخی از این جنگجویان قدیمی تا این مدت در حال منفعت گیری می باشند، اتفاقی نیست. این به علت ترکیبی از عوامل کلیدی است: آنها زیاد محکم و سرسخت ساخته شده اند، به طور منظم ابراز می شوند، چندکاره می باشند و تا این مدت هم نیازی استراتژیک را برآورده می کنند، حتی با وجود تحول سریع فناوری در اطراف شان.

از مرتفع ترین مأموریت‌های شناسایی U-2S Dragon Lady گرفته تا سوخت‌گیری حیاتی هوایی اراعه شده توسط Stratotanker KC-135R/T، همه جت‌های نظامی آمریکایی در این فهرست داستان منحصر به فردی برای گفتن دارند. خواه آموزش نسل بعدی خلبانان در T-38A/C Talon باشد یا تحویل محموله های ملزوم با C-5M Super Galaxy، هر هواپیما میراثی از نوآوری، سازگاری و خدمات دارد. در این نوشته نگاهی دقیق‌تر به زندگی این جت‌های بادوام می‌اندازیم – نه تنها برای یافتن اطلاعات زیاد تر در رابطه قبل افسانه‌ای آن‌ها، بلکه برای این که بفهمیم چطور، تا به امروز، آنها هم چنان در چشم‌انداز دفاعی همیشه در حال تکامل، باقی مانده اند. این داستان‌ها نشان خواهند داد که چطور هر کدام از آن ها در طول زمان تکامل یافته‌ و برای سال‌های آینده آماده خدمت به هوانوردان آمریکایی می باشند. در واقع می خواهیم شما را با ۱۰ مورد از قدیمی ترین جت های نظامی آمریکایی آشنا کنیم که تا این مدت هم در سرویس می باشند.

۱- B-52H Stratofortress (1955)

B-52H Stratofortress که با لقب بامُسمای BUFF (Big Ugly Fat Fellow به معنی دوست چاق بزرگ زشت) شناخته می بشود، یکی از بادوام ترین نمونه های هواپیماهای نظامی آمریکایی است. بوئینگ بمب افکن B-52 را در دهه ۱۹۵۰ برای حمل بمب اتمی تا آسمان اتحاد جماهیر شوروی در طول جنگ سرد گسترش داد. در حالی که در ابتدا یک بازدارنده استراتژیک می بود، با گذشت زمان، B-52 برای انجام ماموریت های گوناگون، از بمباران متعارف و استراتژیک گرفته تا حمایتاز نیروهای زمینی، سازگار شد. توانایی منحصر به فرد آن برای حمل تا ۲۰ موشک کروز هواپرتاب، آن را به یک هواپیمای زیاد همه کاره و توانا تبدیل کرده است.

از سال ۱۹۶۵، B-52D و Fها از گوام، اوکیناوا و تایلند برای بمباران سهمگین در ویتنام شمالی و جنوبی پرواز کردند. بمب افکن B-52G نیز که در بمباران ویتنام شمالی شراکت کرد، ظرفیت سوخت بیشتری داشت و می توانست موشک های هوا به سطح و ضد کشتی را پرتاب کند. هنگامی به امروز می رسیم، B-52H به گفتن بخشی از نیروی هوایی ایالات متحده (USAF) با پیشینه سازگاری باورنکردنی به علت ارتقاء و نوسازی مداوم، مرتبط و کارآمد باقی مانده است.

با نگاهی به سال های پیش رو، آینده B-52H به اندازه قبل شوق انگیز است. در سپتامبر ۲۰۲۱، نیروی هوایی ایالات متحده قراردادی ۲.۶ میلیارد دلاری برای جایگزینی موتورهای TF33 با ۶۰۸ دستگاه موتور تازه F-130 تحت برنامه معاوضه موتور تجاری (CERP) به رولز رویس اعطا کرد. این قرارداد بخشی از تلاش برای مطمعن از این می بود که B-52 تا دهه ۲۰۴۰ (یا دهه ۵۰) در خدمت باقی می ماند. نصب موتورها و سیستم های آویونیک مدرن و یکپارچه سازی سیستم های تسلیحاتی پیشرفته نشان دهنده ضمانت به نگه داری B-52H Stratofortress به گفتن یک دارایی موثر نیروی بمب افکن استراتژیک نیروی هوایی آمریکا برای نیازهای جنگ مدرن است.

۲- KC-135R/T Stratotanker (1957)

به همان اندازه که بمب افکن ها و جنگنده ها مهم می باشند، هواپیماهای سوخت رسان نیز حیاتی می باشند چون برد و دامنه عملیات آنها را گسترش می دهند. مطرح KC-135R/T Stratotanker که توسط بوئینگ ساخته شد، در اصل برای یک هواپیمای تجاری جت طراحی شده می بود. اما این مطرح بعدها به یک تانکر سوخت‌گیری هوایی با قابلیت حمل بار تبدیل شد که انقلاب در برد نبرد هوایی را به جنگنده‌ها، بمب‌افکن‌ها و دیگر هواپیماها گسترش داد و قابلیت سوخت‌گیری در زمان پرواز را در هر کجای دنیا داشت.

در طول سال‌ها از دهه ۱۹۵۰، KC-135 نقشی کلیدی در تعداد بسیاری از عملیات‌های نظامی در طول جنگ ویتنام، عملیات طوفان صحرا و درگیری‌های متعاقب آن در عراق و افغانستان داشته است. این هواپیما مدام عملیات های گشت هوایی جامع و حمایتطولانی زمان از عملیات رزمی را انجام داده است. اگرچه برخی امکان پذیر این هواپیما را فقط یک پمپ بنزین پرنده ببینند، قیمت استراتژیک آن به سختی قابل چشم پوشی است. توانایی سوخت رسانی به هواپیماها در هوا برای نگه داری کنترل بر حریم هوایی منطقه زیاد مهم است. سال‌ها است که استراتوتانکر این مزیت را برای ارتش آمریکا به ارمغان آورده است.

نیروی هوایی ایالات متحده به طور مستمر ناوگان KC-135 را ارتقا می دهد تا این هواپیما را با سیستم های آویونیک، ارتباطی و ناوبری تازه ابراز کند. این پیشرفت‌ها KC-135 را تا دهه ۲۰۴۰ در سرویس نیروی هوایی نگه خواهد داشت. در حالی که هواپیماهای سوخت رسان جدیدتری همانند KC-46A Pegasus در حال یافتن راه خود به نیروی هوایی آمریکا می باشند، قابلیت مطمعن اثبات شده KC-135R/T ضمانت می کند که ستون فقرات عملیات سوخت گیری ایالات متحده باقی خواهد ماند.

۳- U-2S Dragon Lady (1957)

U-2S Dragon Lady یک هواپیمای شناسایی نمادین در ارتفاع بالا است که در سرویس نیروی هوایی ایالات متحده قرار دارد. U-2 که در دهه ۱۹۵۰ توسط قسمت Skunk Works کمپانی لاکهید ساخته شد، بیشتر از ۶۰ سال است که چشمی در آسمان برای ماموریت های امنیت ملی در ارتفاعات بالای ۷۰,۰۰۰ پا بوده است. نسخه U-2S از این هواپیما، با سیستم های آویونیک، موتورها و مجموعه ای از حسگرهای بهبود یافته دیگر، به گفتن قوی ترین سری ساخته شده برای نظارت و شناسایی شناخته می بشود.

U-2 که در اصل برای پروازهای با ارتفاع بالا در دوران جنگ سرد بر فراز آسمان اتحاد جماهیر شوروی، کوبا و دیگر مناطق متخاصم طراحی شده می بود، تصاویر با وضوح بالا و اطلاعات سیگنالی را در مناطق با دسترسی دشوار جمع آوری می کرد. این کار آن را به یک دارایی مورد قیمت برای نظارت جهانی و راستی‌آزمایی معاهدات در تعداد بسیاری از آشفته‌ترین موقعیت‌های سیاسی قرن بیستم تبدیل کرد. این هواپیما در درگیری‌های گوناگون خدمت کرده است، از عملیات‌ها در بالکان، خاورمیانه و افغانستان حمایتمی‌کند و اطلاعات لحظه‌ای را برای نیروهای روی زمین فراهم می نماید.

علیرغم او گفت و گو در رابطه بازنشستگی آن به سود پلتفرم های بدون سرنشین همانند RQ-4 Global Hawk، ارتقاهای مداومی در سیستم های آویونیک، سنسورها و سیستم های ارتباطی آن انجام شده است. نیروی هوایی برای نوسازی کابین خلبان با مجموعه تازه آویونیک به منظور بهبود ایمنی و کارآیی ماموریت خلبانان هزینه های تعداد بسیاری کرده است. برنامه‌های بالقوه آینده نیز تحکیم زیاد تر قابلیت جمع‌آوری اطلاعات با منفعت گیری از رادار تصویربرداری ASARS-2 و افزایش نقش آن در جنگ شبکه‌محور خواهد می بود.

۴- T-38A/C Talon (1961)

T-38A/C Talon یک جت آموزشی دو موتوره، پرسرعت و مافوق صوت است که توسط نیروی هوایی ایالات متحده منفعت گیری می بشود. از اغاز دهه ۶۰ میلادی، T-38 به گفتن جت آموزشی پیشرفته مهم برای نامزدهای خلبانی در حال انتقال به هواپیماهای نظامی با کارکرد بالا عمل می کرد. شدت، چابکی و قابلیت مطمعن بودن آن، T-38A را به ابزار آموزشی ارزشمندی برای نسل‌ خلبان های در حال آماده‌ شدن برای سختی‌های پرواز مافوق صوت تبدیل کرده است. نوع C به منظور افزایش قابلیت آموزشی و ایمنی، سیستم های آویونیک و سیستم های مهم را نسبت به مدل مهم A ارتقا داده است.

وقتی که T-38A/C Talon در سال ۱۹۶۱ داخل خدمت شد، آموزش خلبانی را با اراعه توانایی واقعی با شدت بالا و هندلینگ ظریف جت های جنگنده به کارآموزان منقلب کرد. این هواپیما به شدت به هواپیمای آموزشی مهم نیروی هوایی ایالات متحده تبدیل شد و خلبانانی را برای پرواز با جت های جنگی واقعی همانند F-15E Strike Eagle، F-15C Eagle، F-16 Fighting Falcon، B-1B Lancer، A-10 Thunderbolt و F-22 Raptor آماده کرد. این چنین T-38 نقش دشمن را در طول ماموریت های آموزشی ایفا می کند و هواپیمای دشمن را در طول تمرینات انجام شده در پایگاه های بومی همانند سازی می کند تا آموزش جنگ هوایی واقعی را برای خلبانان فعال اراعه دهد.

نیروی هوایی ایالات متحده برنامه T-X را برای جایگزینی T-38 با Boeing-Saab T-7A Red Hawk راه اندازی کرد. با این حال، T-38A/C برای پر کردن شکاف حاضر، تا وقتی که پلتفرم T-7A به طور کامل عملیاتی بشود، فعال خواهد ماند. در همین حال، T-38C به دریافت ارتقاء سیستم های آویونیک، بهبود ایمنی و تعمیرات اساسی خود ادامه خواهد داد تا مطمعن حاصل بشود که یک پلتفرم آموزشی توانا و موثر باقی می ماند.

۵- F-5F/N Tiger II (1965)

F-5F/N Tiger II در اغاز دهه ۱۹۶۰ توسط کمپانی نورثروپ گرومن ساخته شد. Tiger II در آموزش رزمی هوا به هوا و شناسایی تاکتیکی خدمت می کرد. مقرون به صرفه می بود و در هر دو نسخه F (آموزشی دو سرنشینه) و N (نسخه نیروی دریایی) ساخته شد. اگرچه Tiger II در طول جنگ سرد ساخته شد، اما سادگی، سهولت نگهداری و طراحی موثر، منفعت گیری مداوم از آن را تا به امروز ضمانت کرده است، از آموزش تهاجمی تا نقش های حمایتدر ارتش ایالات متحده.

F-5 که در ابتدا برای برنامه پشتیبانی نظامی (MAP) در نظر گرفته شده می بود، به شدت کارکرد عالی خود را در ماموریت های جنگی، شناسایی و دعوا زمینی به اثبات رساند. توانایی های آن در میدان نبرد با اولین حضورش در جنگ ویتنام نشان داده شد، جایی که به شکل منحصربفردی در دستان خلبانان آمریکایی و ویتنام جنوبی خدمت کرد. طی سال‌ها، F-5 نیروهای هوایی بیشتر از ۳۰ سرزمین را تجهیز کرده و نقش هایی متفاوت، از دفاع هوایی گرفته تا آموزش تهاجمی را ایفا کرده است، جایی که در آن کارکرد F-5 دقیقاً همان چیزی می بود که از یک جت برای مقابله با هواپیماهای دشمن انتظار می رفت.

برنامه هایی همانند پیکربندی مجدد آویونیک و ترقی تاکتیکی/مدرن سازی برای استانداردسازی موجودی (ARTEMIS) به ترقی ناوگان F-5F/N برای بهبود کارآیی آن ادامه می دهند. اینها شامل بروزرسانی‌های آویونیک، سیستم‌های راداری و قابلیت‌های ارتباطی است که در نهایت همگام ماندن این هواپیما با سناریو جنگ هوایی امروزی را ضمانت می‌کند. اگر آموزش واقع بینانه و مقرون به صرفه تهاجمی مورد نیاز باشد، آنگاه F-5F/N Tiger II به گمان زیادً نقش مهمی در آماده سازی خلبانان آمریکایی برای سال های آینده ایفا خواهد کرد.

۶- C-5M Super Galaxy (1970)

C-5M Super Galaxy یک هواپیمای ترابری استراتژیک است که توسط لاکهید مارتین گسترش یافته و پیشرفته ترین مدل جاری از C-5 Galaxy کلاسیک است که در اواخر دهه ۱۹۶۰ اغاز به کار کرد. این غول آسمانی برای حمل محموله های بزرگ و اراعه پشتیبانی های بشردوستانه در سراسر جهان طراحی شده است. ابراز رسانی های C-5M Super Galaxy شامل موتورهای مدرن و آویونیک با پیشرفت های دیدنی در کارکرد و کارآیی نسبت به مدل های قبلی است.

از همان ابتدا، C-5 Galaxy همیشه یک اسب کاری برای ارتش ایالات متحده بوده است و از زمان جنگ ویتنام در هر درگیری بزرگ و ماموریت بشردوستانه ای شرکت می کند. کلاس C-5 Galaxy می تواند محموله های عظیمی از تانک ها، هلیکوپترها و تجهیزات پیچیده را حمل کرده و حداکثر شدت ممکن را برای حمل و نقل هوایی استراتژیک فراهم می کند. C-5 نقش مهمی در عملیات های سپر صحرا/طوفان صحرا، آزادی عراق و آزادی پایدار با اراعه تجهیزات و تدارکات ملزوم برای ایالات متحده و نیروهای متحد آن ایفا کرده است.

C-5M Super Galaxy هم چنان به گفتن یکی از ستون های فرماندهی تحرک هوایی ایالات متحده خدمت می کند. ظرفیت بار آن با هواپیماهای دیگر قابل قیاس نیست که به آن اجازه می دهد تا ماموریت های منحصر به فردی همانند حمل تجهیزات نظامی بزرگ و دیگر تجهیزات سنگین را انجام دهد. برنامه تحکیم قابلیت مطمعن بودن و مهندسی مجدد (RERP)، هواپیمای C-5M را نگه داری کرده و ابراز نگه می دارد و به حمایتاز توانایی ترابری هوایی استراتژیک نیروی هوایی تا قرن بیست و یکم پشتیبانی می کند. این مطرح‌ها شامل ترقی تدریجی فناوری هایی همانند کنترل‌های کابین خلبان و نمایشگرهای تازه است که قابلیت همکاری با زیرساخت‌های حمل‌ونقل هوایی مدرن و آینده را ضمانت می‌کند.

۷- E-3 Sentry (1977)

E-3 Sentry در اواسط دهه ۱۹۷۰ با مقصد تشکیل هواپیمایی که بتواند نظارت، شناسایی مقصد و مدیریت میدان نبرد را فراهم کند، طراحی شد. این چنین هواپیمایی سیستم هشدار و کنترل هوابرد یا آواکس نامیده می بشود. برای دستیابی به این مقصد، بوئینگ از یک هواپیمای تجاری ۷۰۷ منفعت گیری کرد و تغییرات بسیاری در آن اعمال نمود. بارزترین این تغییرات گنبد راداری ۳۰ فوتی است که در بالای بدنه قرار دارد. این رادار همراه با سیستم پیچیده جمع آوری و پردازش داده ها، اطلاعات دقیقی را در اختیار فرماندهان میدانی قرار می دهد.

بعد از منفعت گیری در عملیات طوفان صحرا در اغاز دهه ۱۹۹۰، E-3 Sentry زیاد تر به گفتن یک مرکز فرماندهی نبرد مورد منفعت گیری قرار گرفت که دارایی های زمینی و هوایی را هدایت می کرد و در عین حال عکس راحتی از میدان جنگ داشت. امروزه، نیروی هوایی ایالات متحده ناوگانی متشکل از ۳۲ هواپیمای Sentry دارد که برای اراعه قابلیت‌های هشدار زودهنگام هوایی و کنترل استراتژی‌های دفاع ملی و ناتو مستقر شده‌اند. آنها به طور معمول در مأموریت های نگه داری صلح در سراسر جهان برای اجرای منطقه پرواز ممنوع و مأموریت های نظارتی، از جمله حمایتارتباطی، هم برای عملیات استراتژیک و هم برای مأموریت های بشردوستانه به کار گرفته می شوند.

نیروی هوایی ایالات متحده و شرکای آن مجموعه‌ای از برنامه های نوسازی را برای افزایش عمر عملیاتی و قابلیت‌های Sentry از طریق معارفه تجهیزات جنگ الکترونیک تازه، سیستم‌های راداری پیشرفته و پیوندهای ارتباطی بهتر اغاز کرده اند. با این حال، در سال ۲۰۲۳، نیروی هوایی این پروژه را متوقف کرد و بودجه آن را به سمت ساخت E-7A تازه هدایت کرد که دو نمونه اولیه از آن به گمان زیادً تا سال ۲۰۲۷ برای آزمایش آماده خواهند شد.

۸- F-16 Fighting Falcon (1978)

جت جنگنده F-16 در اغاز دهه ۱۹۷۰ به لطف تلاش های ائتلافی از مهندسان و کارشناسان دفاعی موسوم به مافیای جنگنده سبک متولد شد. این گروه تصمیم داشت F-16 را به گفتن جایگزینی برای جت‌های جنگنده ای بسازد که در حال حجیم‌تر شدن و افت چابکی بودند. برای دستیابی به این مقصد، آنها تلاش کردند تا سیستم های اثبات شده را از دیگر هواپیماهای توانمند همانند F-15 و F-111 با این پلتفرم تازه ترکیب کنند.

فایتینگ فالکون در سال ۱۹۷۹ داخل خدمت شد تا یک ابزار جنگ هوایی همه کاره را در اختیار نیروی هوایی آمریکا قرار دهد. قوت مانور عالی آن، اف-۱۶ را به یک جنگنده هوا به هوای زیاد توانا تبدیل کرد، در حالی که برد استثنایی آن (بیشتر از ۸۰۰ کیلومتر) به آن اجازه می داد تا به عمق قلمرو دشمن، زیاد دور از پایگاه عملیاتی خود، نفوذ کند. این ویژگی‌ها آن را برای بکارگیری در نیروی هوایی ایالات متحده در طول عملیات طوفان صحرا در اغاز دهه ۱۹۹۰، که در آن زیاد تر از هر هواپیمای فرد دیگر پرواز انجام می‌داد، مناسب می کرد. در این ماموریت ها، اف-۱۶ برای ضربه زدن به اهداف زمینی مورد منفعت گیری قرار گرفت و در عملیات نیروهای ائتلاف در اواخر دهه ۱۹۹۰ بر علیه تجهیزات هوایی دشمن بکار گرفته شد که نتایج فوق العاده ای داشت.

با بیشتر از ۱,۰۰۰ فروند که هم چنان در خدمت نیروی هوایی ایالات متحده می باشند، فالکون سرسخت قسمت مهمی از ناوگان نیروی هوایی امروزی این سرزمین است. در واقع، کار لاکهید مارتین تا این مدت با برنامه F-16 همه نشده است. در سال ۲۰۲۴، این شرکت اراعه نسخه بلاک ۷۰/۷۲ را اغاز کرد. تازه ترین ارتقاء، سیستم های آویونیک پیشرفته تری با محوریت نبرد را برای خلبانان فراهم می کند و امکان ادغام زیاد تر تسلیحات را ممکن می سازد. لاکهید مارتین یقین است که F-16 فایتینگ فالکون بعد از سال ۲۰۶۰ نیز در خدمت باقی خواهد ماند.

۹- F/A-18A Hornet (1985)

F/A-18 Hornet یک پلتفرم جت جنگنده همه کاره است که می تواند در ظرفیت های گوناگون در هر شرایط آب و هوایی بکار گرفته بشود. این جنگنده در ابتدا توسط شرکت منحله مک دانل داگلاس در دهه ۱۹۷۰ گسترش یافت، در سال ۱۹۸۳ توسط نیروهای تفنگداران دریایی ایالات متحده (USMC) برای اولین بار بکار گرفته شده و سال سپس داخل خدمت به نیروی دریایی ایالات متحده (USN) گردید.

مجموعه کاملی از قابلیت های F/A-18 هورنت در طی عملیات طوفان صحرا در اغاز دهه ۱۹۹۰ به نمایش گذاشته شد. در طول این عملیات پرتنش، هورنت باید مأموریت های بمباران مواضع دشمن را انجام می داد و در عین حال هواپیماهای دشمن را نیز ساقط می کرد. این قابلیت چندمنظوره بودن، به وضوح تأثیر بسیاری بر فرماندهان نیروهای ارتش ایالات متحده گذاشت، به همین خاطر آنها به جستوجو دریافت F/A-18 های بیشتری با ارتقاء زیاد تر و اصلاحات اختصاصی مأموریت بودند. با وجود گسترش نسل بعدی جت های جنگنده چند قابلیتی، تقاضا برای کارآیی چند منظوره و با کارکرد بالای F/A-18 افت نیافته است. تفنگداران اختصاصی دریایی ایالات متحده، ناوگانی از F/A-18 را در تعدادی از تازه ترین نسخه های خود نگه داری کرده است، نسخه ای که اکنون نام “Super Hornet” شناخته می بشود. نسخه Block-II اکنون در ناوهای هواپیمابر نیروی دریایی خدمت می کند و شهرت ترسناکی به گفتن یک جنگنده ضربتی بدست آورده است، جنگنده ای که ستون فقرات بال هوایی ناوهای هواپیمابر آمریکا محسوب می بشود.

علیرغم این که ورود F-35 نسل پنجم فناوری هواپیمایی را تحت سختی قرار می دهد، F/A-18 همیشه قابل مطمعن، تا این مدت فضای بسیاری برای عرض اندم دارد. با نسخه Block-III که اکنون در حال آزمایش توسط تفنگداران اختصاصی دریایی است، می‌توان انتظار داشت که Super Hornet قوی تا دهه ۲۰۳۰ در آسمان خدمت کند.

۱۰- E-6B Mercury (1989)

E-6B Mercury در واقع هواپیمای فرماندهی هوایی و مرکز رله اطلاعات نیروی دریایی ایالات متحده است. این هواپیما، در اصل، رئیس جمهور و پنتاگون را به دارایی های هسته ای نیروی دریایی ایالات متحده متصل می کند. این طراحی بر پایه جت تجاری معروف B707 بوئینگ است، اما با تحول و ارتقاهای بسیاری توسط مهندسان نورثروپ گرومن اراعه شده است. از این ارتقاها می توان به دو آنتن جستوجو گر در عقب اشاره کرد که سیگنال های فرکانسی فوق العاده پایینی را ارسال می کنند که می تواند به زیردریایی های هسته ای مستقر در آن حوالی برسد. این توانایی در ارسال دستورات شلیک و دعوا هسته‌ای، آن را به قسمت مهمی از آخرین خط دفاعی در صورت وقوع یک جنگ هسته‌ای همه عیار تبدیل می‌کند.

خدمه ۲۲ نفره این هواپیما چهار ماموریت مهم دارند. تنها یکی از این موارد مدیریت شلیک و کنترل موشک های بالستیک قاره پیما است. ماموریت دوم بر آزمایش و نگه داری توانایی های ارتباطی متمرکز است. این کار با انجام تمرین‌های همانند‌سازی شلیک که شامل هر مرحله از توالی شلیک هسته‌ای و این چنین آزمایش روزانه تجهیزات رادیویی و ارتباطی است، به دست می‌آید. سوم، مدیریت اطلاعاتی است که به E-6 Mercury ارسال شده و سپس او نیز خود آن ها را به گیرنده ای دیگر منتقل می کند. در نهایت، یک تیم سوار بر هواپیما ماموریت برنامه ریزی و مدیریت هدفگیری را بر مسئولیت دارد.

نیاز به یک پست فرماندهی هوابرد با قوت بقای بالا و توانمند هم چنان همانند همیشه حیاتی است. در سال ۲۰۲۲ قراردادی برای انجام تعمیرات و ارتقاء کل ناوگان E-6 Mercury به مبلغ ۱۱۱ میلیون دلار با کمپانی نورثروپ گرومن منعقد شد. می توان انتظار داشت که برای ماموریت های زیاد بسیاری در آینده، E-6 هم چنان در آسمان نقش هدایتگری و فرماندهی خواهد داشت.