بزرگترین مشکل اسپین‌آف‌های واکینگ دد چه می بود؟_دریای تکنولوژی

نزدیک به چهارده سال است که از پخش اولین تکه از سریال The Walking Dead قبل است. احتمالا باورکردنی نباشد اما این سریال با گذشت این همه سال هم چنان به تداوم خودش ادامه داده و اکنون داخل فاز اسپین‌آف یا بگذارید بهتر بگویم، ادامه‌ی سریال خارج از چارچوب سریال مهم شده است. روندی که در ابتدا قدم درستی به نظر می‌رسید اما اکنون که آخرین تکه از اسپین‌آف The Ones Who Live انتشار شده به نظر می‌رسد که انتظارات آن‌طور که باید برآورده نشده است. اما دقیقا چه اتفاقی افتاده و مشکل بزرگ اسپین‌آف‌های واکینگ دد چه بوده است؟ در ادامه با ویجیاتو همراه باشید. 

طویل بودن یک تاثییر تلویزیونی به طور قاطق تاثیرات بسیاری بر کیفیت آن تاثییر و هنر نویسندگان و بازیگران خواهد داشت. واکینگ دد از معدود سریال‌های درامی محسوب می‌بشود که تداومی چهارده ساله داشته است. این چنین اتفاقی برای یک تاثییر تلویزیونی، علتمی‌بشود تا کیفیت سریال فصل به فصل عوض بشود و این روال امکان پذیر تاثیرات بسیاری بر هویت و ریشه آن تاثییر داشته باشد. همان گونه که واکینگ دد در هر فصل رویکرد متغیری را پیش گرفت و نتایج و بازخوردها مدام در حال تحول می بود. 

افت چشم‌گیر بازدید فصل‌های آخر و یقیناً جدایی بازیگران بزرگ سریال جهت شد تا نویسندگان کلیت آینده‌ای را که برای فرنچایز واکینگ دد در ذهن داشتند را کنار بزنند و حتی ایده آخر سریال را در ذهن پرورش دهند. همین شد که به یک دفعه در نمایشگاه کمیک‌کان نیویورک اظهار شد که فصل یازدهم قرار است آخر سریال واکینگ دد باشد؛ اما مسئله شگفت ماجرا آن‌جایی می بود که بلافاصله سپس از این خبر، دو اسپین‌آف از کاراکترهای داخل سریال معارفه شد و تنها در چند ثانیه همه هیجانات و انتظاراتی که برای آخر سریال وجود داشت از بین رفت. چرا که دیگر می‌دانستیم که دیگر نه کاراکتر مهمی قرار است از سریال مهم حذف بشود و نه سرانجامی بر دنیای واکینگ دد اشکار می‌بشود. 

معارفه زودهنگام اسپین‌آف‌ها از بدترین ضربه‌هایی می بود که شبکه پخش‌کننده یعنی AMC و یقیناً مدیر پروژه یونیورس واکینگ دد یعنی اسکات گیمپل، به این فرنچایز زدند. زمان گذشت تا این که فصل یازدهم بالاخره پخش شد و سریال به آخر راه خودش رسید و حتی آخر قابل‌قبولی هم به نمایش‌ گذاشته می بود اما در این نقطه می بود که او گفت و گو اسپین‌آف‌ها نقل می بود و شوق بسیاری وجود داشت تا ببینیم این فرنچایز قرار است چه چیزهای بیشتری در پی داشته باشد. حال که اسپین‌آف‌ها پخش شده، می‌توان فهمید شد که پروژه‌های تازه فقط نفس‌هایی مصنوعی‌ست که به بدن تقریبا بی‌جان واکینگ دد داخل می‌بشود.

اسپین‌آف‌ها تمرکز بسیاری بر زوج یا کاراکترهای محبوب سریال‌های مهم دارند. به تعبیری می‌توان او گفت که تیم خالق اسپین‌آف‌ها تلاش دارد از فندوم‌های تشکیل شده منفعت گیری کنند تا بتوانند مخاطب‌های گوناگون سریال را جذب کنند و انتظار و شوق آن‌ها را برای پروژه‌ها زنده نگه دارد. برای این روال هم سازندگان از فرمولی منفعت گیری می‌کنند که در فصل چهارم سریال جواب مثبت گرفت اما همین رویکرد در فصل هفتم بازخورد خوبی نداشت. 

در نیمه دوم فصل چهارم، هر تکه روایت‌گر اتفاقات یکی از کاراکترهای سریال است تا مسیری که آن‌ها برای رسیدن به یکدیگر را طی کردند را نشان دهند. در طول این تکه‌ها، ناظر شکل‌گیری روابط جذابی بین کاراکترها بودیم. در کنار این نوشته، شخصیت‌پردازی‌های زیاد عمیقی صورت گرفت و داستان‌های کوچک شنیدنی تعریف شد که مورد استقبال مخاطبان و منتقدان قرار گرفت. این چنین پلات داستانی برای فصل هفتم هم در نظر گرفته شده اما عدم داستان‌پردازی درست و شخصیت‌پردازی کم‌عمق علتشد تا کیفیت داستان‌ها افت اشکار کند و روال داستان مهم هم با اختلال جدی روبرو بشود. بعد از آن سازندگان تصمیم گرفتند تا حداقل در چند تک‌قسمتی مخصوص، این چنین روندی را ادامه دهند. 

حال این فرمول برای هرکدام از اسپین‌آف‌های واکینگ دد هم مورد منفعت گیری قرار گرفت. در اولین اسپین‌آف ناظر زوج مگی و نیگن در نیویورک آخرالزمانی، در اسپین‌آف دوم ناظر ماجراجویی دریل در پاریس و در آخرین مورد هم ناظر درگیری ریک و میشون با گروه مرموز و در ظاهر مخوف CRM بودیم.

تا به لحظه نگارش این متن، خبر تمدید فصل دوم برای اسپین‌آف The Ones Who Live انتشار نشده اما دو سریال دیگر فصل دوم خواهند داشت و داستان آن‌ها بسته نشده است. اما شگفت است که ماجراجویی ریک (به گفتن کاراکتر مهم سریال واکینگ دد) و غیب شدن او در طول شش سال، فقط و فقط در شش تکه بسته می‌بشود. 

این در حالی‌ست که سازندگان برای شناخت و فهمیدن کامل از گروه CRM شما را به اسپین‌آف The World Beyond ارجاع خواهند داد و The Ones Who Live را مکانی برای گسترش این داستان نمی‌دانند. در حالی که داستان گروه CRM از فصل هفتم سریال مهم کلید خورد و حتی آوازه‌های آن به اسپین‌آف کاملا جدا گانه Fear The Walking Dead هم رسید اما جایی در خود داستان اسپین‌آف که به نظر محلی مهم پرداخت به این گروه می بود، نداشت. این چنین رویکردی برای مخاطبی که در طول یازده فصل (و اگر فصل‌های پرشمار دیگر سریال‌ها را در نظر نگیریم) دلسردکننده و ناامیدکننده است. 

از طرفی همین نوشته هم به تنهایی قابل او گفت و گو است که چرا یک داستان انقدر به تکه‌های گوناگون تقسیم شده و برای فهمیدن کامل آن باید سه سریال گوناگون را تماشا کنیم. حتی همین نوشته هم مشخص می کند که نویسنده ارشد (اسکات گیمپل) و تیم او، توانایی یا حداقل خلاقیت ملزوم را برای تعریف داستان در یک تاثییر واحد را ندارند. یقیناً که این گمان را هم نباید کنار بگذاریم که سختی مدیران AMC احتمالا از جمله عواملی‌ست که علتمی‌بشود فرنچایز به حدی که نیاز نیست بزرگ بشود.

سریال The Ones Who Live فقط داستانی‌ست که برای تکامل رابطه بین دو کاراکتر مهم سریال یعنی میشون و ریک ساخته شده است. با این حال می‌توان او گفت که سریال اغاز نسبتا خوبی دارد و وقایع داستانی دلنشین و تاریکی در تکه‌های ابتدایی روایت می‌بشود اما از تکه سوم به سپس این رویکرد به کل عوض شده و تمرکز سازندگان روی گسترش روابط کاراکترها می‌رود و داستان‌های مهم و احتمالا شنیدنی‌تر به دست فراموشی سپرده و در نهایت هم به ساده‌ترین شکل ممکن به آخر می‌رسد. 

برداشت من از همه این اتفاقات این است که تیم سازنده تلاش دارد تا دنیای The Walking Dead را اقیانوسی عمیق نمود دهد اما به نظر می‌رسد عمق این اقیانوس تنها به اندازه یک بند انگشت است. درست است کار فرنچایز به پاریس هم کشیده شده اما آیا این دنیای گسترده معنی، مفهوم و آخر دارد؟ اگر پایانی هم وجود داشته باشد، آیا سازندگان تصمیم دارند آن را نشان دهند؟ این سوالی‌ست که بعد از پخش این همه تکه تا این مدت آشکار نیست و به نظر AMC هم تا سیراب شدن از پول تصمیم ندارد جوابی برای مخاطب داشته باشد.

برخلاف اتفاقات کمیک و نوشته‌های رابرت کرکمن، خالق فرنچایز واکینگ دد، گویا باید بپذیریم که مدیران AMC و تیم نویسندگان سریال، سودای این را ندارند تا سرانجامی برای دنیای واکینگ دد در نظر بگیرند و یقیناً شهامت کار بزرگی را هم ندارند. گویا آن‌ها همه زمان در شبکه‌های اجتماعی می‌گذرانند و می‌خواهند تا دل فندوم‌های باقی‌مانده را به دست بیاورند و قرار است تا سال‌ها ناظر آثار فن-سرویس باشیم. رویکردی که چندان بازخورد منفی نداشته چرا که The Ones Who Live بهترین اغاز را در سرویس AMC Plus داشته است. 

اکنون فاز دوم اسپین‌آف‌های واکینگ دد قرار است در ماه‌های اینده نیز ادامه داشته باشد و باید دید سرنوشت آن‌ها به کجا خواهد رسید. دنیای واکینگ دد و داستان‌های داخل آن پتانسیل بسیاری دارند که از آن‌ها در چارچوب درست و مناسبی منفعت گیری نشده است. با این که این فرنچایز کماکان به درآمدزایی خودش ادامه می‌دهد و هم چنان مخاطب دارد، اما کیفیت آثار کم و کمتر شده و اشکار نیست که این روال قرار است تا چه وقتی ادامه داشته باشد. تنها چیزی که باقی می‌ماند افسوس‌ها و انتظارات باطل مخاطبی‌ست که همه این سال‌ها این فرنچایز را جستوجو کرده است.